giovedì 28 agosto 2014

SOMNIUM 
Hexametris scriptum













lucum apud horrorem Thelabib in litore solis,
de portu decepi tuo tacite novo barca
atque Clara aderat me inquinata pulvere calcis,
gravatu et plenis oculis more mei fletu;
venustus vultus est nigrus fumo ruderum
et nigri cirri sabulo perturbati fusci,
gerebam et egomet vexilla ea summeque tristis
videbam caelum subrubrum atque missile sectum.
Ergo emimus iteris codicillos paucis monetis
et barcam inivimus: sedimus in ordine vilis.
Palea, squalor et animalia eo in solo stabant
pauperes homines, prostitutae et omnia mala
erant in duro subsellio, mora quietis.
in mare nos largo vigilavimus murmure magno
at muti fuimus cogitantes imagines illas
quae in mente vacuas faciebant parvulas curas.
Paulatim fiebat albior Clara gravata
tandem circa metam nostram somnum advenit illa
"Possumne te ferre domum? tu capta sopore."
 Dixi ego ei comiti cursus voce mihi maesta;
"Ita" ea ait tandem, decidens in meum humerum.
Nam, appulsa barca, in brachias sublevavi Claram
et levem ut folium transtuli mox foras illam,
sentiebam cinnami admixtum pulvere opaca
eius odorem, silvanum, uti foina parva.
Ambulavi cum illa in brachiis sub oculis dein
gentis usque suam ianuam, atque clavibus lente,
quae sua funda inerant, inivimus. Nemo vagabat
per aulam vastam, regnabat sibilus venti.
Inde in lectum clam posui sub stragulis caldis
atque ego celeriter deivi sua domu fessus.
"Quomodo tu ausus es, proficere Clarulam sic?"
dicebant mali iratissimi mihi advenienti;
at erus certe fui, quod non istis resposui.
lu

lunedì 25 agosto 2014

MORIOR MEAM OB IMPARITATEM
Hexametris scriptum












Maerorem, tam pulchra tu amica, verto tibi istum
sed modo suspirum, fletum sub candida nive
floris morentis atque tristis maximo gelo:
"Condona, amabo, me ignorantem te aspicientem
ridentem tristem. Morior meam ob imparitatem."

giovedì 21 agosto 2014

EMMAE ENCOMIUM
Hexametris scriptum

Tete nata cano, ovis nigra, senis derelicta,
sola insana puella: pudor probae familiae
et tibi tantum laudes detexam versibus laetis.
Levi tepore aestus ante annos duodecim orta es
patri ferens primam curam filium cupienti
tamen cum illa soror maior dederit ei flatum
gerens se comptam, advolabas discrimine felix:
tu vociferabaris defugans nexibus aspris
currebasque agilis sub aspectibus severorum.
"Quomodo stulta potest esse sui parvula patris?
Sic homo mansuetus, tacitus quam ficteque rectus"
alteri saepe sibi dicebant vocibus falsis
dum foliorum turbinibus crinem bene fuscum
confundis lasciva tu in aere candida sole.
Et mentem in schola et valorem sub stupore magno
omnes viderunt dederuntque valutationes
optimas, maximas, aliis ex omnibus classis;
sed sola pascebas errans per urbem curiosa.
Die ego te vidi ludentem fructibus fici
"Quid agis, veustula? Nonne ludificaris?"
"Relinque me solam, agere more cupio Emmae"
nasum corrupuisti velut cattus adiratus
et oculos niveos profundos in animam mox
iactavisti meam; deivi iussu silente.
Noli parva cavere: utinam maneas tui more,
minime tu sola eris, in mundi honus peregrina;
bona tibi tantum: sonitus radiosi futuri.

lunedì 18 agosto 2014

PULCHRA MORE SOLIS
Hexametris scriptum

Canere ego statui facta Valerii caeci
rogatione sua, denuo cum versibus paulis;
deinde mihi veniant novae in obscuritate degentes
more tamen Cloppae venustae musae operosae.
In mare formosa Fridrica, cum puero illo
stabat ludebatque serena fulmineaque;
sub radiis astri flavi ubera perspicere omnes
potebant ita decidit illa  tangere palmo.
Nam domini abitibus monstrabat athleticos motus:
corpus comitabatur serpens per Fridricam artus.
"Aspice, amica mea, sic nos eiecimus hostes!"
dicebat pacidus, tangens iterum, ista puella,
mammas atque nates, ignara ingente decore.
Sublevavit eam tandem osculavit iugulum eius:
"Pulchra more solis, fulminet Deus temet!"
Corusca inde in hora ille implevit Polypi verbis.

mercoledì 6 agosto 2014

MEMORO, CLOPPA, TE ADHUC
Hexametris scriptum

Memoro, Cloppa, te adhuc lente manibus aspicisse
hanc timidam faciem. Tu pulchra et candida perquam.
Sed casus statuit iterum haud nos occurere fas,
ergo saluto te lacrimans amarissimas guttas.
In nigro abysso et ego tenebrae sum immensoque mire.