PHOTOGRAPHIA

Id est veritas

Photographema hic in manu est, pulchrum aliquibus pusillum aliis sed mihi magnum; non mei referre optem de sententiis eorum: immo illas me offendere dico et bonas et malas, nam esse primum extimatorem et id unum cupio, et etiam obtrectatores extare nolo. Scio fieri non potest, attamen, amici cui hic mecum audire placet, mihi gratiam facite: silete audientes me aut digredere nisi utilitas veniat. Si forte dormire velitis id domi in lecto facite. Lector tibi faciliore, si tui nihi refert noli legere! Illic, in photographema, est quid, ego dicere recte nescio et est propter hoc me hanc parvam descriptionem vobis, lectores vel auditores, offerre, rem meam, modo ut quid plus intellegam dum vos delectates, forsitan ut asini, figuris quas enuntio. Iam faciem Valerii conicio ridentem usque lacrymas audendo me sic seriosum narrare, faciem Michaelini Abbatiensis seriorem quam meam, cum intellegat subiectum photographiae familiaris ei plus quam mihi esse, fortasse flebiliter minimeque suspirabit cogitando de facultatibus amissis et Franciscus, dictus Phapphus, qui, si casu insolito, hic erit nobiscum nihil audiendo subridens. Amici illi, omnes remeati patriam post itinerem longum, certe cupiditatem alibi redeundi habebunt, sed propter amicitiam hic manebunt et postea gaudium in mea locutions invenient. Amicum meum Ioannem Ioas Patanellensem iam video laetum et diligentem cum ne litteram quidem silentio maximo relinquet. Quid ad lectores attinet nescio, forsit putabunt omnia esse pusilla, res ita est.

At ecce iterum Alexius una cum photographema in manu, sicut supra, qui post brevem panegyricum descriptionem tandem incipit. Rectangulum capite et remponite in mentem, nunc in quattuor partes illum dividite transversaliter ecce, in partem quartam altissimam, caelum caeruleum clarum qui infra, apud finem, albus et brumosus fit pingite, semper scilicet in cerebro vestro. Ceteras partes mare occupantur, qui in extrema parte dextera per dimidium litus, clarum et virde Portus Herculis cum Castri et pendice Montis Argentarii, coronatur. Longe inter colles et montem cymba velis navigat. Mare obscurum in parte remotissima ob altitudinem aquae est sed se clarificat magis magisque et undas spumosas habet apud videntem, duo sunt undae spumosae decem metros longae quae in parte dextera se convolvunt in gurgites. In piano primo mare valde virde est demissimumque, illic puella madida stat. Pedes talisque eius demersi plane in acquam salsam sunt et videntur paulum. Quanta difficultas, amici, in descriptione hominum et praecipue pulchrarum puellarum! Illa enim habet pellem uvidam sole obscurata qui tamen pone eam lucet et in photographema non videtur, sic umbra in parte frontale illae est dum per partes laterales suae dexterae micat albus candor photonium transientium per particula acquae. Intellegere recte possum illic mane esse, nam sole in tergo habet, et modo mane sic in illa ora est. Pingues non satis sed plaenae crures ut melongenae sunt ambulantes per acquam, immortales reddite, dexera retro et sinistra ante, liquidus frangitur ubi ea movet. Vesticula balnearis Bikiniana vestit cuius partes absone copulate sunt,  hypozonium violaceum albis cum rigis et mamillare plane albus et alius natura alteri. Est ut si, sorte ocellis alligatis, utraque ex chao ceperit. Corpus curtum eius acerbum aetate est nam illam puto habere non plus quam quindecim annos, venter certe non crassus sed ne sculpitus quidem ei est latique largi. Apud hypozonium signa alba videntur solationis. Umbilicus cavus est. Ubera nec magna nec parva sunt, dico me comparare posse duobus malis assyriis comparare pro mensura et forma. Brachii sunt erga spectatorem, manus sinistra aperta altera clausa in pugnum deorsum. Facies capillique madidi ut corpus sunt, scilicet plane, paulum ante photographema,  se demersit in acquam. Oculi eius, aspicentes nos, nigri et secati deorsum ut illi Pauli McCartney sunt; cilia et supercilia atrae sed parvae sunt. os, labris carnosis, est leviter aperta atque dentes albi videntur. Facies est longa et paulum actuta in fine. Nasus parvus est ut patatula et suaviter nebula lentiginum costellatus. Capilli longi eius et atri uti oculi, quanta pulchritudo, certe cirri cum aridi sint, sed ut antea dixi, plane madidi sunt et in armos, illos irrigando, cadunt. Est dicendum non cultum capillorum curatum esse, ut natura ei dedit sunt. Retro, longe, alia puella est natans sed mei non refert.
Amici, fortasse quid intellexi: nam illa non curata sicut aliae medicaminibus est modo est sicut natura fecit.  

Locutiones omnes pusillae multis sunt, et sic est verum, sed memoremus senitatem, quia hoc cantum tantum est vanitatis pulchritudinis et iuventutis. Illa enim anus eris et tunc ubi voluptates visae sunt, modo adveniet foeditates. Nemo illam tangere ne fuste quidem volet, Dive, quantus horror in ocuis cuius, futuro nec tam remoto, illam tantummodo videbit sicut est hic in photographema!

Pellis mollis flaccidaque, maculis plaena, fiet, ocelli opaci et cassi et corpus eius doloribus ciuncatum*. Amici censeamus tandem magna alia, non corpus nec pulchritudinem sed mentem et animum, quod vere sumus; canemus pulchritudinem attamen demus ponderem aptum illis.  

* Vox infimae latinitatis: "infractus"