mercoledì 30 settembre 2015



Odor lignamini spiratur
combusti quod aliquis foco
animum frigente tempore
dedit. Dum omnes tristes fiunt
inhalo hanc mi carum saporem
qui conducit domum infantiae
sine curis manifestis cum
trepide expecarem novum annum
caelichomatice ubicumque.
Amoris tempus dicitur ver
tamen meum nunc vere inveni
dum perdit sol in noctem pugnam
anno uno decurso punctum.
Erit perpetuo? Non erit…
atqui eam video in aere bruna
diffusa more veli ex fumo,
et video in trama strictorii
senis fumans in ostium domi
et in brevidia quae componit
fugaciter in turbinibus
morituris oculi pulsum
effigies mundorum alias.
Autumni vente spira mihi
vespero rubro, umbroso, caro
qui mostrat lineamenta nigra
domuum micantium per se
in parvulis spatiis lucis.
Foliis tege meum visum
caducis de arboribus altis,
aurantio coloreque
laetifica me cucurbitae
< et nunc aptus sum somniando >
ut facis subtrahens luce
sole die post diem ramos
- - - siccando - - -

Nessun commento:

Posta un commento