GENITORIUM DESIDERATAE PRIMUS CONCURSUS

Dies venit qua cognoscendi genitores amatae meae erant, mihi maxima agitatio clare. Longissimus domu mea ivi Popularium apud Vicetiam et luce sequenti manissime Desideratunculam meam vidi in strata proxima illi domi eius.  Magni complexus nobis et suavia dedimus sic pavor meum decrevit paulum. Mihi epistula pulcherrima amore scripta et hexahedron dipyramidale inscriptionibus variis et magnis fuit. Incessimus inde sub sole manu in manu usque ad forum civitatis quod confine loci familiae est. Expectavimus horam praedictam et illa aspiciens oculos meos dulcitudine “nunc est eundum” dixit. Anxietas cor meum replevit at una res agenda ire erat ut amor noster in lucem stellae diurnae. In via ergo nos movimus et paulis momentis apud aurantianam domum eius fuimus ergo ad caustra fabrefacta. Momentum exactum minutim enumeravimus postea citophonum Desiderata pressit, resposuit homo: pater eius dominus Contra. Ego pavore captus eam secutus sum leniter per crepidonem obscurum usque ad ianuam ligneam coquinae qua itur in anogeon, ianua aperta est retro erat pater familias. Non valde altus sed altior quam me qui parvus sum puer, cirros capillos tenebat longos non nimis et paene albos, faciem dulcem cum perspicillis rectangulatis et magnos oculos fuscos deorsum secati habebat. Manum suam mihi dedit et strinxit dicens voce pacata et hispanico tenue pronuntiatu “ave, sum Carolus, voluptas mihi” “salve, Alexius sum, voluptas mea est” resposui. Subrisit paulum aspexit in oculis meis et statim visum declinavit; nos inde in lecticulum duxit “advenite, pueri” et incedebat more passus sponsulae meae. Sub brachio donum genitoribus habebam: thermopannunculum coloribus Venetiolae terrae ad ollas capiendas; egomet feci laboratione lanae.  Desiderata vidit meum animum curatus et digita sua meacum conseruit; pater vidit et nihil dixit, ulla zelosia in actis eius veluti antea credebam. Ergo “nunc et mamma pervenit” dixit dum nobis luminose ridebat. Ianua apritur, mater inivit, similis uxor Desideratae, nigricapillata et oculis paulum indigenis; “ave, Gloria sum!” nitide et feliciter dixit autem strinximus manus nostras, collocuti sumus etiam de cena, nam me invitaverunt apud locum carum eis. Inde donum laetus at elegans dedi. Gratias multas mihi egerunt et mater osculavit malam meam, ipsa mala quae rubra erat valde omnia momenta. Mater dixit “Carolus est bonus, noli credere Desideratae quae esse severum dicit” tamen subridens is “nunc, Gloria, noli me monstrare ut cuniclitum!” dixit. Pater inde nos esse implicatos vidit sic ictulum dedit filiae dicens “esto tranquilla”. Ex me de me sine insolentia et vi multa quaesiverunt, de universitate, de vita, de itinere, de amore filiae et alia. Tandem photographema quaesitum ex genitoribus a Desiderata est et, post consensum plenum, egomet imaginem cepi; res iocosa quod pater dixit, nam iussit nobis subridere velut cum parvula filia solitus erat. Hora postea qua patri Carolo ad negotium eundum erat ergo dicens “possumne ire?” salutavit iterum manum adstringens meam et permulcens Desideratunculam, basiavit mulierem in exitu et voce felice dixit cenae tempore nos revidere. Mater ergo nobis fuit et collocuta est. Mox exivimus et locos quibus crevit Desiderata vidimus: rivum chrystallinum quem itur per mirificam viam herbatam et florealem. Tamen canis tandem latrabat et calidus nos vastabat deinde revivimus domum - avus suus erat in sodio horti et longe reverentiam feci respecto ante ingressum - intra erat mater adhuc quae nobis dulcem theam potionavit, optimum totae meae vitae. Post colloquium laetum eam salutavimus et ad piscinam ivimus.