ALEXIUS MICHAELI SALUTEM DICIT

Annus transivit ab ultima epistula scripta tibi et satis est nunc momentum rescribendi. Multa facta sunt hoc tempore et paula scio de te. Semper hac lingua utor quae glorificat mea cupiditatem ad philologiam discendam, et permittit fluxo verborum effundere elegantia diligentiaque. Diabolus post repentina relictione certe in grege tuo sum, sed ille non tam foedus quam pingitur; me enim facio non deterior quam antea: mea imago ipsa etiam quod nihil morbidior quam grex ex hominibus constitutus ex mea sententia. Pulsus quem dedi Paleaceo bene fuit; unum in vita tota dedi sed hunc millionies repetam, in illa facie dementis. Amicum alterum bonum maximum perdere fuit ex principio, mea oeconomia convalescit passatim. Sua vi mihi taediosus factus est. Demittere tecum commercium malum tamen et est propter hoc ut rescribam nunc. Similes sumus inter nos et eras certe illum quocum res communes habebam, nostalgia de profundis sermonibus actis mihi est; et certus sum reesse. Nam nunc meam animam geminam inveni, illam partem remotam quam simul concepimus saepe, et memoras certe omnia verba. Topica et famigerata nobis erat quaestio de acceptatione patris sponsulae bene eam per cutem vixi et est terrifica quam pulcherrima; ille nam eam cum matre generavit, potes ponere oculos tuos in eius gratitudine et matris pro opere tam splendidum. Pater timorem movet quod, in figuris communibus, paladinus est filiae zelosia plenus; non quod est causa, figurae communes, vides, plerumque falsae sunt quanta ignorantia inter vulgus. Scio tibique hoc fore, et amatus erit quam meres plena tua vita. Tecum conceptionem vitae nova maturavi te nolente aut volente. Homo non habet greges attamen amicos, non sumus animalia fera, nobis non sunt captandae praedae clam per noctem ientes. Nos colloquimur in aulis discimus litteras, scribimus de magnis, photographema de natura capimus. Amici non uxores. Licet ergo morbositatem deesse vero commercio amicitatis aliter damnatio fit, libertas sit agendi quomodo diligimus. Non ubicumque secum sunt vincula ferendi, tu est ex illis mihi: ergo ESTO ABSOLUTUS, ESTO VELUT AQUA LIBER, ESTO VELUT AER LEVIS. Auguro tibi optimos annos venturos, et meliorem hoc novum. Duodeviginti est annorum aetas commutationum.

Nobis qui cooptavimus expectare magnum est donum in meta novissima.

Vale pancratice.