EMMAE ENCOMIUM
Hexametris scriptum

Tete nata cano, ovis nigra, senis derelicta,

sola insana puella: pudor probae familiae

et tibi tantum laudes detexam versibus laetis.

Levi tepore aestus ante annos duodecim orta es

patri ferens primam curam filium cupienti

tamen cum illa soror maior dederit ei flatum

gerens se comptam, advolabas discrimine felix:

tu vociferabaris defugans nexibus aspris

currebasque agilis sub aspectibus severorum.

"Quomodo stulta potest esse sui parvula patris?

Sic homo mansuetus, tacitus quam ficteque rectus"

alteri saepe sibi dicebant vocibus falsis

dum foliorum turbinibus crinem bene fuscum

confundis lasciva tu in aere candida sole.

Et mentem in schola et valorem sub stupore magno

omnes viderunt dederuntque valutationes

optimas, maximas, aliis ex omnibus classis;

sed sola pascebas errans per urbem curiosa.

Die ego te vidi ludentem fructibus fici

"Quid agis, veustula? Nonne ludificaris?"

"Relinque me solam, agere more cupio Emmae"

nasum corrupuisti velut cattus adiratus

et oculos niveos profundos in animam mox

iactavisti meam; deivi iussu silente.

Noli parva cavere: utinam maneas tui more,

minime tu sola eris, in mundi honus peregrina;

bona tibi tantum: sonitus radiosi futuri.