SOMNIUM 

Hexametris scriptum

lucum apud horrorem Thelabib in litore solis,
de portu decepi tuo tacite novo barca
atque Clara aderat me inquinata pulvere calcis,
gravatu et plenis oculis more mei fletu;

venustus vultus est nigrus fumo ruderum
et nigri cirri sabulo perturbati fusci,
gerebam et egomet vexilla ea summeque tristis
videbam caelum subrubrum atque missile sectum.
Ergo emimus iteris codicillos paucis monetis
et barcam inivimus: sedimus in ordine vilis.

Palea, squalor et animalia eo in solo stabant

pauperes homines, prostitutae et omnia mala

erant in duro subsellio, mora quietis.

in mare nos largo vigilavimus murmure magno

at muti fuimus cogitantes imagines illas

quae in mente vacuas faciebant parvulas curas.

Paulatim fiebat albior Clara gravata

tandem circa metam nostram somnum advenit illa

"Possumne te ferre domum? tu capta sopore."

 Dixi ego ei comiti cursus voce mihi maesta;

"Ita" ea ait tandem, decidens in meum humerum.
Nam, appulsa barca, in brachias sublevavi Claram

et levem ut folium transtuli mox foras illam,

sentiebam cinnami admixtum pulvere opaca

eius odorem, silvanum, uti foina parva.
Ambulavi cum illa in brachiis sub oculis dein

gentis usque suam ianuam, atque clavibus lente,

quae sua funda inerant, inivimus. Nemo vagabat

per aulam vastam, regnabat sibilus venti.

Inde in lectum clam posui sub stragulis caldis

atque ego celeriter deivi sua domu fessus.

"Quomodo tu ausus es, proficere Clarulam sic?"
dicebant mali iratissimi mihi advenienti;

at erus certe fui, quod non istis resposui.

lu