DESIDERATAE DE PASSIONE
Epistula

Desiderata, mi amor, tibi pulchrae scripsi ego amicae istam epistulam de sensu coquentis Erotos quem nitide percepimus iacentes simul perditi in anhelito magno. Quid est amor tandem? Quid vere? Istae quaestiones fuerunt mihi annos sine responso, sine firmitate. Sed rogitabam aequaliter ex omnibus amicis et notis sponsam habentibus, quibus sine tremore fuerit obligatio sciendi, ullo cum claro verbo. Quin numquam vos nescibatis? Idiotae! Hypocritae, si amorem senseritis vere et non modo corpore, verba plurima vobis essent! Nihil mihi alienum, nihil dissimile amicitiae: amor est amicitia extrema. Aeternus esse potest si tantum et mentibus non corporibus modo amamus; nam vos, tempore decurso, pathon plane perdiditis et iura diruxitis amoris.
Amo te, diligo profunditer et radicaliter, volo omnia bona; non copulavi corpore tuo, sed mente maxima parte.
Amo te, diligo tuam morem, tuos usus tua ciba, tuos capillos, tuas vestes.
Amo te, diligo tuas scientias, tua verba, tuam pulcherrimam vocem.
Amo te aeterniter.