Iter crastinum ad cor est mihi
et nox est vocium amicarum
caelus est, niger aura volat:
Patricius blasphimiat ut
semper Deum, Mariam et Iesum;
Simon bibit octo cervisas
et non curat cetera in mundo;
David omnes cognoscit certe
et de puellis loquitur suis;
Laurentius digiticulat
sophophonum suum dilectum;
ego aspicio Albertus ridentem
et loquor de insolita varia
dum dicit "nadridendum, lex es,
top (sive cacumen), ah ah ah!".
Insani sumus, capax modo
sumus flatus stellas spectare,
velim numquam linquere terram.
Cras ero tibi, puella dulcis,
amica mea antequam sponsa,
numquam cosmus fuit sic parvulus.