Mi desolatio:
ita catenatus
in rubris vinculis
foco calidis.

Impetu fleo,
est claustrum, ego dico,
est cruciatus atrox,
exitum adveni!

Attamen modo
Interfui et ego
rotaculum amentem,
tessera est mihi.

Et omnia mutat
gyro ad consequentem:
pupuli loquentes
cecantes luces.

Foris stat cantus
avium perpulcher
tenerorum acutum
sine dolore.

Parvula mea,
puellula dilecta,
defuges hoc ludo?
Laeta subrides,

canfutas clare:
cur enim deire?
variis coloribus
permicant luces


tibi mea cara
quae habent gaudii novi
omnia signa, amorem
cur sentis mecum?

Tamen certe ibis
die me fugiens
… Contra permanebis
me postea odium.

Avium mi tamen
cantitus suavis
semper permanebit
… Ti ti ti ti ti …