Ad Patrem Desideratae Epistulae Dominem Contram

ANTE IGNORANTIAM MAXIMAM

Alexius Domini Contrae S.D.

Salve, sum Alexius sponsus Desideratae,
 scivi curam novam vobis exsurrexisse magnam quod iamiam vestram pulcherrimam filiam vidi, vobis nescientibus. Illa sic egit et velavit quoniam timebat iudicationem malam de me et vicissim de se; intellexi eam et tota mea vi iuvare conatus sum, tamen nimium pavorem ceperunt sua verba et vox tremabat. Ergo ob amorem statui eam aequaliter concurrere illa die maii. Nostra maxima culpa est amatus. Amor ipse qui magna res agere ducet, sensus iungens nos novem menses adhuc et quem oramus nunquam cessare. Mens nostra offendere vos minime erat tamen protegere hunc amorem maximum nam Desiderata timebat nobis negationem vestram esse quoniam non more maiorum cecidimus in amore. More non valet, ei defendam vita mea ipsa. Submisse excusationes magnas quaero vobis et licentiam habere iuxta me filiam dulcem Desideratam.

POST IGNORANTIAM MAXIMAM

Egregie Domine Contra,

Alexius sum sponsus filiae vestrae. Ita est sane, non me noscetis et paulum de me scitis contra ego multa scio de vobis audiens verba amatae meae horam post horam. Interdum me feci tam proximum sentiendo acceptum quam prope optabam ut hoc fiat fulminee, more casus liberi; interdum immo cogitavi hoc fieri rapidis spatiis factum esse. Non factum est et meum cor, plenum maestitia, incepit relinquere retro spes quae paulum antea vivae ac accensae erant. Expectavi nutationem, assensum unum; nec minima parte venit mihi tristi. Numquam venit momentum quo vere potui credere historiam cum vestra filia faciliorem a vobis effectam esse familiaribus eius. Pro illa fugace congressione cuius fotographemata reppereratis dorsum appenninicum transivi tresque regiones, res ardua sed aequa, nisi modo res aliae adversae ex vobis essent. Quid ex nobis tunc? Reperire illam proximiorem alium quam me? Amor non arbitrandus, Uxor apta mihi tantum illa est. Pacta alia haud acceptabo. Probus sum homo et coetaeneus ei, eam amo; dicere amplius nequeo; quamvis, tandem, oculis vestris paulum sit. Una et unica causa qua vobis veritatem eclipsavimus est quod vestrae filiae et in vestram filiam patris iudicium et verba quoque maxime facta sunt (res cui, pro! vos non commercium dedistis procrastinans sermocinare quotiens ab illa appetitum). Desiderata vobis epistulam scripsit, ignorata dies atque dies, nostrum vigorosum animum adolescentium agere tunc voluimus mente nostra pepulit. Ignosce at non me penitet! Excelsumque fuit. Haud caruimus respecto vobis. Amor quomodo respecto alicui carere potest? Quomodo suavium indignationem ciere dum alibi homines sese necant? Nequit more maxime absoluta hic sensus taedium excitare. Si modo scietis quam magne capior ab amore filiae nec dubitetis tempore puncto. Estne problema quomodo nos concurrimus? Quaero excusationes quod eam in latrina discothecae non invenii diei saturni nocte at nos solemus alia agere. Concurri per nostras epistulas et studia humanitatis, fortasse ridiculum est tamen nobis non videtur neque longissime ita esse. Usque ad finem pro iure amandi nostro procellemus.

Salutatio ex corde, sponsus ignotae.