De Proditione Amorosa

Saepissime risum aliis hominem proditum a puella movit quasi, omnibus factum, nemini sit. Dicunt inde fere illum stultum esse scortumque feminam, sed humiliatio manet maxima est cui sequitur, eis sententiis, illum scortum. Non est, verecundia atrocior cui prodit. Amore nam omnes fiunt vulnerabiles et amore visum adnebulatum habemus, nequimus obiectivitatem servare ut pondus cuius stat apud nos intellegamus ergo imperdonabile hoc abutere est. Simile mihi videtur caeco subtrhaere nummos mendicante: non modo typholi fimus ignorantia sed etiam sensibus et pauperes ultro. Fragilem omnia necare te potest, amor semper fractibilis feliciter libenteque te gubernabit. Non culpa proditi tamen traditoris quod tantummodo horribilis mas feminave potest sic agere. Cor nobile numquam proditor, cor infimum canis naturam habet inveniendi plurimos sensus tamen vacuos. Nemo nobilitatis bonae habens verum amorem alibicee sexualiter corpora quaerens. Numquam proditio sit condonanda.